Όλα είναι ωραία και νιώθεις όμορφα και χαλαρά, μέχρι που σου έρχεται στα μούτρα μια δερμάτινη μπάλα. Ταράζεσαι και πάνω στην αναμπουμπούλα χύνεις τους καφέδες και φυσικά γίνεσαι χάλια εσύ και η παρέα σου. Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω σου τη στιγμή που σε πλησιάζει ο πιτσιρικάς και σου λέει: Συγνώμη κύριε, δεν το ήθελα...Εσύ θέλεις απλά να το πλακώσεις στις φάπες, όμως δε το κάνεις και λες: Πηγαίνετε να παίξετε παραπέρα! Και μέσα σου βράζεις ...κάτι σαν χύτρα ταχύτητος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου